صدای رسای فلسطین روایت ایستادگی زنی از جنس امید
بلاگ سان: در سرزمینی که نفس های آزادگی، همیشه زیر چکمه های رژیمی ستمگر و اشغالگر خاموش می شد زنی می زیست که صدای رسای زنان فلسطینی بود.
خبرگزاری مهر، گروه جامعه؛
سمیحه خلیل، صدای زخم خورده و مقاوم زنان سرزمین فلسطین، در سال ۱۹۲۳ در عنبتا از توابع طولکرم متولد شد؛ در سرزمینی که نفس های آزادگی، همیشه زیر چکمه های رژیمی ستمگر و اشغالگر خاموش می شد. در خانواده ای ساعی و شریف، میان برادران و خواهران خود بزرگ شد و از کودکی لمس کرد که آزادی در سرزمین اشغال شده، بی هزینه نیست.
در هفده سالگی با سالمه خلیل ازدواج کرد و پنج فرزندش را، بارها در کوچ های ناگزیر میان غزه، بیروت، دمشق و طولکرم، همراه برد؛ در صورتیکه هیچ گاه سایه وحشت، بازداشت و بی حقوقی که رژیم صهیونیستی بر جان و تن فلسطینیان گسترده بود، از زندگی شان کنار نرفت.
سمیحه که «خالتی أم خلیل» خوانده می شد، هیچگاه از تعلیم و امید به مردم دست نکشید، با وجود آنکه رژیم اشغالگر بارها او را از حق تحصیل، سفر و حتی شرکت در مراسم سوگواری خانواده محروم ساخت. دشمنی و سرکوب آشکار و مخفی رژیم اسرائیل، سمیحه را به نماد پایداری و صدای رسای زنان ستم دیده فلسطین بدل کرد.
سال ۱۹۶۵ انجمن احیای خانواده را با گروهی از زنان بنیاد گذاشت و بی وقفه برای حقوق فراموش شده زنان و خردسالان فلسطینی تحت ستم مبارزه کرد.
در دهه های بعد، به خاطر عضویت در نهادهای ملی و دفاع از حقوق ملت خویش، سال ها در بازداشت خانگی زندگی کرد. حتی حق سفر، دیدار خانواده و وداع با عزیزان را از او گرفتند. همه به جرم مطالبه آزادی و عدالت در سایه اشغال و تبعیضی سیاه.
در انتخابات حساس ۱۹۹۶، شجاعانه مقابل عرفات ایستاد تا آرمان بازگشت پناهندگان، پایان شهرک سازی، اقتدار بر مرزها و آزادی قدس از چنگال اشغالگران، رنگ واقعیت بگیرد؛ با شعار برابری زن و مرد و آزادی فلسطین.
سمیحه خلیل، وجدان همیشه بیدار این ملت، عاقبت در ۲۶ فوریه ۱۹۹۹ در رام الله و در قلب سرزمینی که بازهم زیر ستم و اشغال نظامیان صهیونیست است، چشم از جهان فروبست. اما پیام پایداری، آزادگی و عدالت خواهی اش هنوز از نسل های جدید زنان فلسطینی شنیده می شود و این سرزمین، مقاومت را با نام ام خلیل، پشت سر ظلم، فریاد می کند.
این پست بلاگ سان را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین پستهای مرتبط
نظرات کاربران بلاگ سان در مورد این مطلب