چه زمانی كودكان را تنها بگذاریم
به گزارش بلاگ سان لرستان یك روانشناس اظهار داشت: تا پیش از سن ۸ تا ۱۰ سالگی نباید كودكان را در خانه تنها گذاشت چونكه برای آنها آسیب های جسمی و روحی و روانی زیادی به دنبال دارد.
زهرا لطیفیان در گفتگو با ایسنا اظهار نمود: حتی اگر والدین احساس کنند که فرزندشان آمادگی تنها ماندن در خانه را دارد، سفارش می شود تا زمانی که خود کودک علاقه ای به این کار ندارد و از تنها ماندن راضی نیست، او را در خانه تنها نگذارید.
وی ضمن اشاره به این که برای خیلی از خانواده ها اتفاق می افتد در موقعیتی قرار بگیرند که ناچار شوند فرزند خویش را برای مدتی در خانه تنها بگذارند، اظهار داشت: تنها گذاشتن کودک در خانه چاره ای است که معمولاً سفارش نمی گردد، ازاین رو آنرا تنها بعنوان آخرین گزینه ببینید.
لطیفیان افزود: اگر فرزندتان در زمان های معینی مقرر است در خانه تنها بماند، بهتر است برای آن زمان ها از قبل برنامه ریزی داشته باشید، او را به کلاس هایی که علاقه دارد بفرستید، اجازه بدهید از فضای کتابخانه متناسب با سنش استفاده نماید یا به منزل یکی از اقوام برود، این برنامه ها به فرزند شما کمک می نماید از وقتش بهتر استفاده نماید و خیال شما هم راحتتر خواهد بود.
این روانشناس با بیان اینکه یکی از مهم ترین سوال ها در این حوزه این است که از چه سنی می توان کودک را در خانه تنها گذاشت، اظهار داشت: برخی کارشناسان بالاتر از ۸ سال و بسیاری بالاتر از ۱۰ تا ۱۲ سال را سن شروع تنها گذاشتن کودک در خانه می دانند، ازاین رو اگر فرزند شما کم تر از ۸ تا ۱۰ سال دارد، به هیچ عنوان به تنها گذاشتن وی در خانه فکر هم نکنید.
وی ضمن اشاره به این که یکی از اشکالات مهم در تنها گذاشتن کودک در خانه احتمال روی دادن اتفاقاتی است که به کودک صدمه جسمانی می زند، اضافه کرد: کودکان در نبود والدین با احتمال بالاتری به سراغ رفتارهای خطرآفرین مانند روشن کردن آتش یا کار با وسایل برقی می روند، علاوه براین آنها به اندازه بزرگسالان، راه چاره برای مقابله با خطر یا متوقف کردن یک صدمه را بلد نیستند و در مقایسه با یک بزرگسال در موقعیت مشابه، بیشتر صدمه می بینند و حتی در بعضی موارد، جان خویش را از دست می دهند.
لطیفیان ضمن اشاره به این که برخی والدین فکر می کنند که اگر در خانه را روی کودک خود قفل کنند و بروند، همه چیز رو به راه خواهد بود، اظهار داشت: البته این کار می تواند جلوی بعضی از اتفاقات ناگوار مانند ورود غریبه به خانه، یا خارج شدن کودک از منزل و صدمه های ناشی از آنرا بگیرد، اما از سوی دیگر، اگر برای کودک اتفاقی بیفتد، خانه آتش بگیرد یا گرفتار جراحت شود، نه راه فراری دارد و نه می تواند از افراد دیگر مثلا همسایه کمک بگیرد.
این روانشناس یا اشاره به ای که از دیگر مشکلاتی که تنها گذاشتن کودک در خانه بوجود می آورد صدمه های روانی است، اضافه کرد: کودکی که از تنهایی می ترسد با تنها ماندن در خانه تجربه های تلخی خواهد داشت که به او صدمه می رساند، کودکی که بعداز مدرسه به خانه ای می آید که در آن هیچ کس نیست گرفتار احساس تنهایی و مورد بی توجهی قرار گرفته، چون همه کودکان دوست دارند وقتی از مدرسه به خانه برمی گردند اتفاقات روزمره را برای کسی تعریف کرده و در مورد احساس خود صحبت کنند و مشکلات خویش را با کسی در بین بگذارند تا شاید چاره ای برای آنها پیدا کنند.
وی ضمن اشاره به این که مفهوم اضطراب جدایی در بعضی موارد در تنها گذاشتن کودک در خانه مهم می شود، اظهار داشت: گاهی والدینی که فرزند وابسته ای دارند که بسیار از تنها ماندن و جدا شدن از آنها حتی برای زمانی کوتاه می ترسد، تصمیم می گیرند برای این که به او یاد بدهند روی پای خودش بایستد و این همه نترسد، او را به تنها ماندن عادت بدهند: «دو بار که تنها بمونه دیگه نمی ترسه»، «بذار یه روز تو خونه خودش تنها باشه ببینه در و دیوار ترس نداره» اما در واقع، در مواردی که کودک مبتلا به اضطراب جدایی است چنین تصمیمی می تواند به شدت به او صدمه بزند و شرایط را بدتر کند.
لطیفیان ضمن اشاره به این که از دیگر نکاتی که برای تنها گذاشتن کودک در خانه باید بدان توجه داشت زمانی است که کودک در خانه تنها می ماند، اظهار داشت: بهتر است این زمان تا حد ممکن کوتاه باشد، بسیاری یک تا سه ساعت را برای تنها ماندن کودک در خانه، بسته به آمادگی ها و توانایی های کودک و سایر شرایط، ذکر کرده اند و بیشتر از آن اصلاً به نفع کودک نیست.
این روانشناس بیان نمود: کودکی می تواند در خانه تنها بماند که از اعتماد به نفس کافی برخوردار بوده، زیاد نترسد و از بیان خواسته خود خجالت نکشد، بتواند احساس خویش را با والدینش در بین بگذارد و آن قدر با والدین خود رابطه خوب و صمیمانه ای داشته باشد که در صورتیکه هر مشکلی به وجود آمد یا هر نگرانی داشت پیش از هرچیز آنرا با والدین خود در بین بگذارد، علاوه براین او باید مهارت های کلامی کافی را برای برقراری ارتباط با دیگران داشته باشد.
منبع: blogsun.ir
این پست بلاگ سان را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین پستهای مرتبط
نظرات کاربران بلاگ سان در مورد این مطلب