میلاد پیامبر طلوع انسانی که زن را از حاشیه به متن آورد
بلاگ سان: بلاگ سان: در روزگار جاهلیت که زن از حقوق اجتماعی و انسانی محروم بود و دختران نوزاد در خاک پنهان می شدند، میلاد پیامبر اسلام (ص) نقطه عطفی در تاریخ بشر بود؛ نوری که کرامت را به زن بازگرداند.
خبرگزاری مهر،
گروه جامعه؛
در افق تیره جاهلیت، جایی که دختران بی گناه در دل خاک پنهان می شدند و زن جز کالایی برای معامله و بهره برداری شمرده نمی شد، نوری تابید؛ نوری که از خانه ای ساده در مکه برخاست و سرنوشت نیمی از جامعه را دگرگون ساخت. پیامبر اسلام (ص) تنها آغازکننده ایمان نبود؛ نقطه عطفی بود در تاریخ انسانیت، جایی که زن از حاشیه به متن آمد و کرامت او از خاکستر تحقیر برکشیده شد.
زندگی پیامبر (ص) خود گواهی بر نقش پررنگ زنان است. آمنه، مادر مهربان و مؤمن او، اولین تصویر ایمان و استقامت را در دل فرزند کاشت. حلیمه سعدیه، دایه فداکار، با آغوش خود به کودک یتیم پیامبر مهر ورزید. در ادامه، فاطمه بنت اسد جای محبت مادر را برای او پر کرد و خدیجه کبری، بانویی که ثروت و ایمانش را در خدمت رسالت نهاد، بی شک بزرگ ترین تکیه گاه دنیوی رسول خدا بود؛ زنی که اگر نبود، بار سنگین رسالت به این زودی ها بر شانه های تاریخ آرام نمی گرفت. از خدیجه دختری متولد شد که نورش در خانه نبوت می درخشید؛ فاطمه زهرا (س) که پیامبر در رابطه با اش فرمود: «هرکه او را بیازارد، مرا آزرده است.»
از نفی حیات تا احیای کرامت
تحولی که پیامبر در جامعه جاهلی رقم زد، انقلابی بود در بنیان های اجتماعی. وی در سرزمینی که «زنده به گور کردن دختران» نشانه غیرت شمرده می شد، فرمان توقف این رسم را داد و زندگی دختر را با کرامت، معنا بخشید. در جامعه ای که زن از ارث و مالکیت محروم بود، حق تملک و ارث را به رسمیت شناخت. در روزگاری که زن را از دانش و آگاهی دور می داشتند، طلب علم را فریضه ای همگانی دانست؛ چه برای مرد و چه برای زن. او حتی به زنان حق حضور در بیعت سیاسی و مشارکت در تصمیم های اجتماعی داد؛ اقدامی که در تاریخ آن روزگار بی سابقه بود.
پیامبر اسلام تحول عظیم خویش را از جایگاه زن شروع کرد. برای اینکه می دانست جامعه ای که زن در آن بی اعتبار است، نمی تواند به عدالت و ایمان راستین برسد
این همه نشان داده است که پیامبر اسلام تحول عظیم خویش را از جایگاه زن شروع کرد. برای اینکه می دانست جامعه ای که زن در آن بی اعتبار است، نمی تواند به عدالت و ایمان راستین برسد. او نخست کرامت زن را بازگرداند، سپس بنیان خانواده و جامعه را بر احترام و عدالت استوار ساخت. به تعبیر امروزین، پیامبر «اصلاح اجتماعی» را از «اصلاح جایگاه زن» شروع کرد. همان گونه که خورشید از افق می دمد و نخست زمین تیره را روشن می سازد، او نیز دل های تیره جاهلی را به نور احترام زن روشن کرد.
زنان مسلمان در کنار پیامبر، در زمینه اجتماع نیز حضور بهم رساندند. در جنگ ها از مجروحان پرستاری کردند، در شوراها مشورت دادند و در بیعت ها شریک شدند. روایت مشهور مشورت پیامبر با ام سلمه در ماجرای صلح حدیبیه نشان داده است که پیامبر به خرد زن همان اندازه بها می داد که به خرد مرد. این رویکرد، آغازگر منزلتی تازه بود که در سایه آن، زن به عنوان «انسانی کامل» و «کنشگری اجتماعی» دیده شد، نه موجودی فرودست و منفعل.
میلاد پیامبر؛ شروع انقلابی در کرامت زن»
اگر به عمق این رویداد بنگریم، پیام روشن، آن است که هر تحولی در جامعه بدون توجه به زنان ناقص است. پیامبر با بازگرداندن حقوق بانوان از مالکیت و آموزش تا کرامت انسانی نشان داد که زنان ستون های اصلی جامعه اند. آن چه وی در جامعه بدوی عرب شروع کرد، می تواند امروز هم نقشه راهی برای جوامعی باشد که هنوز در راه عدالت جنسیتی گام برمی دارند و به آن نرسیده اند.
پیامبر با بازگرداندن حقوق بانوان از مالکیت و آموزش تا کرامت انسانی نشان داد که زنان ستون های اصلی جامعه اند
امروز که جهان همچنان با تبعیض، خشونت و نابرابری مقابل زنان دست به گریبان است، بازخوانی سیره پیامبر می تواند چراغ راه باشد. او با عمل خود آموخت که ایمان و عدالت، در گرو پاسداشت کرامت زن است. جامعه ای که زنانش فرصت آموزش، مشارکت و رشد داشته باشند، جامعه ای زنده و امیدوار است.
میلاد پیامبر اسلام (ص) نه تنها نقطه عطفی در تاریخ دین، بلکه انقلابی در تاریخ کرامت زن بود. وی در روزگاری که زن را زنده به گور می کردند، او را به حیات معنوی رساند. در زمانیکه زن را کالایی بی ارزش می دانستند، او را به مقام مادر، شریک، دانش آموز و مشاور رساند. این تحول تاریخی نشان داده است که تغییر واقعی از دل باورها و ارزش ها شروع می شود؛ همان گونه که پیامبر با تغییر نگاه جامعه به زن، شالوده تمدنی نو را بنا نهاد.
امروز نیز جامعه ما اگر بدنبال امید و تحول است، باید به همان سرچشمه بازگردد: به کرامت زن، به عدالت، و به ایمان به این که بدون زن هیچ تحول پایداری رخ نخواهد داد.
حرف آخر اینکه در ادامه، فاطمه بنت اسد جای محبت مادر را برای او پر کرد و خدیجه کبری، بانویی که ثروت و ایمانش را در خدمت رسالت نهاد، بی گمان بزرگ ترین تکیه گاه دنیوی رسول خدا بود؛ زنی که اگر نبود، بار سنگین رسالت به این زودی ها بر شانه های تاریخ آرام نمی گرفت. در جنگ ها از مجروحان پرستاری کردند، در شوراها مشورت دادند و در بیعت ها شریک شدند. این رویکرد، آغازگر منزلتی تازه بود که در سایه آن، زن به عنوان انسانی کامل و کنشگری اجتماعی دیده شد، نه موجودی فرودست و منفعل.
منبع: بلاگ سان
این پست بلاگ سان را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین پستهای مرتبط
نظرات کاربران بلاگ سان در مورد این مطلب